Redakcja
Załóżmy na początek, że mamy następujące szczeble rozwoju testerów oprogramowania w ramach działań operacyjnych:
- operator testów – osoba uruchamiająca testy bez konieczności analizowania powodów powodzenia / niepowodzenia i bez konieczności raportowania defektu
- junior – odpowiedzialny za uruchamianie testów zaprojektowanych przez inne osoby bez konieczności definiowania danych testowych, ale za to z koniecznością analizowania wyników i raportowania defektów
- mid – - z obowiązkiem projektowania testów oraz danych testowych i z raportowaniem wyników testów i defektów
- mid + - jw., ale z większym doświadczeniem
- senior – osoba dostarczającą informacje o jakości, z pominięciem raportowania defektów.
Innym założeniem jest to, że do pewnego poziomu rozwoju testerów, zazwyczaj mid-, managerowie stosują mechanizmy monitorowania i kontroli, często w postaci metryk powiązanych z liczbą przypadków testowych (uruchomionych / zakończonych powodzeniem itp.). W zależności od poziomu rozwoju testerzy dostają pewną swobodę albo stosuje się różne formy notacji, które mają potwierdzić, że praca została wykonana.
Rozwój testerów możemy prześledzić zarówno w odniesieniu do definiowania danych testowych, jak i technik oraz wzorców, którymi się posługują. W przypadku operatora nie możemy mówić o żadnych szczególnych technikach, bo zadania są tak skonstruowane, aby nie umożliwiać żadnej kreatywnej pracy. Jest to jedynie wykonywanie predefiniowanych instrukcji.
Na poziomie juniora zazwyczaj zauważymy użycie technik klas równoważności i analizy wartości brzegowych. Osoby z wiedzą z sylabusa ISTQB® będą w stanie nazwać te techniki, pozostali będą ich używali mniej lub bardziej intuicyjnie.
Na poziomie mid- często pojawia się już zrozumienie dla relacji dla danych oraz konieczność rozdzielania warstwy logiki od warstwy danych (CQRS), zazwyczaj widocznych w notacji testów. Relacje danych to rozumienie, że pewne dane są możliwe, a inne nie i obserwowanie zachowania systemu w zależności od nich.
Mid+ to już techniki kombinatoryjne i związana z tym optymalizacja do testowania optymalnych kombinacji danych. Na tym poziomie pojawia się już pełniejsze zrozumienie kontekstu oprogramowania oraz tego, że oprogramowanie jest częścią pewnego środowiska (np. OS).
Na najwyższym poziomie senioralnym pojawia się technika analizy domenowej, czyli nie koncentrujemy się tak mocno na danych, ale na domenie biznesowej, w jakiej one występują. Do tego możemy dołożyć testerską adaptację wzorca projektowego MVC, który wymaga od testera analizy Modelu - czyli logiki działania i logiki biznesowej aplikacji, Widoku – czyli wizualizacji Modelu oraz Kontrolera – czyli reagowania na reakcję użytkownika.
Powyższy opis reprezentuje grafika.
Opracowane z prezentacją „TEST to nie PRZYPADEK” Radka Smilgina z WarszawQA 19.12.2023
