Redakcja
Ważną częścią szkolenia ISTQB są techniki białoskrzynkowe. Nie jest to wiedza bardzo praktyczna, ale dostarcza doświadczenia obcowania z pseudokodem. Część uczestników traktuje je jako ciekawe wyzwanie, część podchodzi do technik białej skrzynki z obawą.
Po latach szkoleń i szukania wzrou matematycznego na obliczenie "ilości przypadków testowych potrzebnych do pokrycia... w kodzie" doszliśmy do wniosku, że go nie ma, ale... jest inna metoda.
Zrozumienie zagadnienia pokrycia kodu może być kłopotliwe. Wyparcowaliśmy trzy metody uczenia:
1) generowane "zgadywanki" z pseudokodem w specjalnie przygotowanym narzędziu.
2) rysowanie kodu w oparciu o węzły i linki między nimi.
3) metodę rozpisywania ilości przypadków testowych [kiedy zawodzi metoda pierwsza i druga]. Poniżej dla kombinacji if-else rozpisane są ilość przypadków testowych w formacie X/Y, gdzie X - jest ilością przypadków testowych potrzebnych do pokrycia instrukcji, a Y - ilością przypadków testowych potrzebnych do pokrycia decyzji.
Powyższe będzie prawdziwe jedynie dla takich kombinacji if-else, gdzie użyte zmienne są niezależne między sobą. Jest to dość typowy przypadek na egzaminie ISTQB.
